Asset Publisher Asset Publisher

Edukacja

Stawiamy na Edukację!

Nadleśnictwo Warcino na mapie Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Szczecinku, jest wyjątkowe. Powodów jest kilka.

Wraz z nadleśnictwami : Polanów i Karnieszewice oraz z Lasami Miasta Koszalin, tworzy Leśny kompleks Promocyjny „LASY ŚRODKOWOPOMORSKIE". LKP jest obszarem , na którym promujemy m.in. wielofunkcyjną i zrównoważoną gospodarkę leśną. W odróżnieniu od w/w jednostek Nadleśnictwo Warcino, w 98% powierzchni administrowanej, położone jest na terenie województwa pomorskiego. Tylko niespełna 400 ha gruntów znajduje się na terenie województwa zachodniopomorskiego. Do LKP, którego powierzchnia wynosi 55 655 ha, wnieśliśmy największą powierzchnię, bo 20 618 ha gruntów.

      Nadleśnictwo Warcino jest tzw. „nadleśnictwem dydaktycznym" . Na naszym terenie funkcjonuje od 1946 roku szkoła leśna. Kształci ona średnią kadrę leśną na potrzeby Lasów Państwowych. Od początku działalności szkoły, nadleśnictwo prowadzi dla jej uczniów praktyczną naukę zawodu. Spośród ok 4,5 tys, jej absolwentów, znaczna ich część pracuje w lasach. Jest to niewątpliwie duży wkład Nadleśnictwa Warcino w przygotowaniu kadr do pracy w Lasach Państwowych.

Spośród 430 nadleśnictw, które są podstawową jednostką organizacyjną Lasów Państwowych, chyba nie ma takiego, które posiadałoby tak dużą ilość różnych form edukacji leśnej skupionych w jednym miejscu, jakie mamy w Warcinie. Otóż w tej małej wiosce- oprócz Zespołu Szkół Leśnych- mieści się także; Ośrodek Edukacji Leśnej „ Niezapominajka" , Ośrodek Rehabilitacji Ptaków Drapieżnych, ogród botaniczny, leśna ścieżka edukacyjna. A wszystko to otoczone jest zielenią przypałacowego, zabytkowego parku (szkoła mieści się w byłej rezydencji Otto von Bismarcka).

Przez tereny nadleśnictwa przepływają rzeki: Wieprza i Studnica. Na swych odcinkach posiadają bardzo wartki nurt, niczym strumienie górskie. W ich korytach jest dużo naturalnych przeszkód (powalone drzewa, głazy). Gdy do tego dodamy częste „przenoski" to rysuje się idealne miejsce dla wytrawnych kajakarzy. To z myślą o nich wyposażyliśmy brzegi Wieprzy w pola namiotowe, przystanki i przystań kajakową. Na terenie nadleśnictwa jest 15 śródleśnych jezior. Są one rajem nie tylko dla wędkarzy. Na ich brzegach stawiają swoje namioty harcerze i obozy młodzieżowe. Nad jeziorem w Korzybiu co roku organizuje obozy parafia z Warszawy. Harcerze z Krakowa upodobali sobie Jezioro Przyjezierze.

Sosna porasta 73% d-stanów nadleśnictwa. Tworzy bory mieszane z domieszką drzew liściastych i bogatym podszytem(grzyby) oraz bory świeże, obfitujące w jagody. Nic więc dziwnego, że masowo do nas przyjeżdżają amatorzy zbioru „owoców lasu". Dla nich przygotowaliśmy liczne miejsca postoju pojazdów i parkingi leśne.

Jeziora, rzeki, lasy, infrastruktura turystyczna, edukacja leśna, przyrodnicza i historyczna, to wszystko znajdziecie Państwo u nas. Zapraszamy !

 

  • Ośrodek Edukacji Leśnej LKP „Niezapominajka"- znajduje się w Warcinie na terenie Zespołu Szkół Leśnych. W salach edukacyjnych ośrodka prezentowane są zagadnienia związane z ochroną i hodowlą lasu oraz historią leśnictwa. Eksponaty interaktywne i sprzęt multimedialny pozwalają na przeprowadzenie ciekawych zajęć edukacyjnych. Ośrodek czynny codziennie od 800 – 1500 (tel. 668321750).
  • Ośrodek Rehabilitacji Ptaków Drapieżnych – znajduje się na terenie Zespołu Szkół Leśnych w Warcinie. Opiekujący się ptakami drapieżnymi uczniowie szkoły leśnej leczą i przystosowują swoich podopiecznych do życia na wolności. Można tu zobaczyć wiele gatunków ptaków m.in.: myszołowy, jastrzębie, pustułki, sowy i inne (tel. 059 857 6601-02).
  • Leśna ścieżka edukacyjna w Warcinie – poprowadzona w kształcie pętli wokół kompleksu pałacowo-parkowego. Długość 2,8 km. Na przystankach ścieżki zlokalizowano tablice edukacyjne, obiekty małej retencji wodnej, platformę widokową i obiekty zagospodarowania turystycznego. Na przystanku pod nazwą „Czarcia góra", można zobaczyć ruiny kaplicy rodu von Bismarck oraz płyty nagrobne członków rodu.
  • Leśna ścieżka edukacyjna w Korzybiu- poprowadzona wokół jeziora i torfowiska śródleśnego. Długość 1,8 km. Na ścieżce znajdują się tablice edukacyjne, pomosty oraz bogata infrastruktura turystyczna.
  • Izba edukacji leśnej „Kawka"- funkcjonuje w leśniczówce łowieckiej OHZ w Kawce k/Biesowic. Położona w uroczej dolinie Wieprzy leśniczówka wyposażona jest w liczne eksponaty myśliwskie. Tematem spotkań edukacyjnych jest prowadzona w Lasach Państwowych gospodarka łowiecka.  Przy leśniczówce znajduje się Leśny Pensjonat Kawka, w którym to możemy skorzystać z pokoi gościnnych (tel.059 8576786).
  • Pole biwakowe „Mnich"- znajduje się w miejscowości Popielewo na trasie Darnowo - Bożanka. Położony nad Wieprzą, jest punktem wypadowym dla kajakarzy. Zadaszone wiaty, ławy, palenisko oraz zejście do rzeki. Umieszczone zostały tu również tablice edukacyjne.

Asset Publisher Asset Publisher

Back

SEMINARIUM KOMISJI ŁOWIECKIEJ PRZY ZARZĄDZIE GŁÓWNYM POLSKIEGO TOWARZYSTWA LEŚNEGO

SEMINARIUM KOMISJI ŁOWIECKIEJ PRZY ZARZĄDZIE GŁÓWNYM POLSKIEGO TOWARZYSTWA LEŚNEGO

PROTOKÓŁ Z SEMINARIUM ZORGANIZOWANEGO PRZEZ KOMISJĘ ŁOWIECKĄ PRZY ZARZĄDZIE GŁÓWNYM POLSKIEGO TOWARZYSTWA LEŚNEGO
W dniach od 31 stycznia do 1 lutego 2020 roku w Leśnym Pensjonacie Wiatrołom na terenie Nadleśnictwa Trzebielino, Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Szczecinku, odbyło się seminarium zorganizowane przez Komisję Łowiecką przy Zarządzie Głównym Polskiego Towarzystwa Leśnego oraz Nadleśnictwo Trzebielino i Nadleśnictwo Warcino.
Zasadniczym celem seminarium była merytoryczna dyskusja i próba oceny funkcjonowania obowiązujących procedur zawartych w „Programie mającym na celu wczesne wykrycie zakażeń wirusem wywołującym afrykański pomór świń i poszerzenie wiedzy na temat tej choroby oraz jej zwalczanie”. W dyskusji, poza członkami Komisji Łowieckiej, uczestniczyli także: Powiatowy Lekarz Weterynarii z Bytowa, przedstawiciel Wójta Gminy Trzebielino, Zarząd i członkowie Polskiego Towarzystwa Łowieckiego oraz przedstawiciele Nadleśnictw: Trzebielino, Warcino i Gościno. Uczestnicy seminarium, przywołując obowiązujące przepisy prawne poddali wnikliwej analizie i ocenie funkcjonowanie ww. procedur w praktyce, na podstawie których sformułowali poniższe wnioski:

1. Występuje niespójność przepisów powodująca „rozmycie podmiotowej odpowiedzialności” w zakresie powiadamiania, bezpiecznego i szybkiego zabierania, utylizacji padłych dzików oraz ponoszenia kosztów z tym związanych.

2. Istnieje niespójność przepisów oraz ich niewłaściwa interpretacja w zakresie obowiązku uśmiercania rannych lub chorych zwierząt dziko żyjących.

3. Istotnym uzupełnieniem procedur powinno być wprowadzenie obowiązku wpisywania przez Policję gatunków zwierząt dziko żyjących w protokołach z kolizji lub wypadków drogowych z udziałem tych zwierząt.

4. Występuje konieczność wprowadzenia obowiązku informowania właściwych nadleśnictw o stwierdzanych upadkach zwierząt dziko żyjących przez instytucje stwierdzające takie przypadki (Inspekcję Weterynaryjną, Policję, Polskie Koleje Państwowe, samorządy i inne).

5. Niezbędne jest wyeliminowanie w przyszłości powstałej obecnie luki czasowej w zakresie obowiązywania przepisów prawnych, dotyczących zwalczania ASF (Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 20.03.2019 r. Dz. U. z 2019 r., poz. 598, w sprawie wprowadzenia w 2019 r. na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ”Programu mającego na celu wczesne wykrycie zakażeń wirusem wywołującym afrykański pomór świń i poszerzenie wiedzy na temat tej choroby oraz jej zwalczanie”). Proponuje się usunąć obecną treść dotyczącą zakończenia czasu obowiązywania przepisu z dniem 31 grudnia 2019 roku, zastępując zapisem: „…obowiązuje do czasu wprowadzenia nowych regulacji…”.

6. W celu zwiększenia skuteczności: znajdowania, zgłaszania i szybkiego usuwania padłych dzików ze środowiska, kwoty z tytułu zgłaszania znalezionych padłych dzików winny trafiać do osób fizycznych, faktycznych znalazców tusz padłych dzików, a nie do dzierżawców, zarządców obwodów łowieckich, dyrektorów parków narodowych lub zarządców lasów miejskich. Dotyczy to także dzików padłych w wyniku kolizji komunikacyjnych oraz innych zwłok dzików, z których próbki do badań na obecność wirusa ASF pobierane są w składnicach należących do zakładów utylizacyjnych.

7. W celu istotnej poprawy skuteczności poszukiwania padłych dzików podczas zorganizowanych akcji, proponuje się wcześniej wytypować i wrysować na mapy miejsca potencjalnego bytowania dzików zgodnie z wiedzą leśników i myśliwych (ostoje dzienne, okolice zbiorników i cieków wodnych oraz tereny zabagnione).

8. Zauważa się pilną potrzebę opracowania i uruchomienia merytorycznej kampanii informacyjnej w mediach publicznych dotyczących koniecznej bioasekuracji, zagrożeniu ASF oraz postępowaniu obywateli w przypadku znalezienia martwych dzików.

9. W strefach (zagrożenia, z ograniczeniami i ochronnej) konieczne jest ujednolicenie i uproszczenie procedur dokumentowania odstrzału sanitarnego i odstrzału wykonywanego w ramach polowań przy realizacji rocznego planu łowieckiego.

10. W celu unikania marnotrawstwa dziczyzny należy uzupełnić przepisy prawne o możliwość dopuszczenia do obrotu tusz dzików zdrowych, pozyskanych w drodze odstrzału sanitarnego (do punktów skupu i w ramach sprzedaży bezpośredniej).

11. Uczestnicy seminarium widzą pilną potrzebę przesunięcia gospodarki łowieckiej do działalności podstawowej w Państwowym Gospodarstwie Leśnym Lasy Państwowe. Powodem jest nieprzewidywalność rozprzestrzeniania się wirusa ASF, straty gospodarcze spowodowane chorobą oraz rosnące ryzyko ujemnych wyników finansowych w wielu obwodach łowieckich wyłączonych z wydzierżawienia pozostających w zarządzie Lasów Państwowych.

12. Mając na uwadze perspektywy funkcjonowania obwodów łowieckich wyłączonych z wydzierżawienia, występujące uciążliwe szkody w uprawach i płodach rolnych, wysokie wydatki na odszkodowania oraz rozszerzający się obszar występowania wirusa ASF, konieczną jest zmiana nazwy i ustawowych celów ośrodków hodowli zwierzyny (OHZ). W zamian nazwy „ośrodek hodowli zwierzyny” sugeruje się wprowadzenie określenia „gospodarstwo łowieckie”.

13. W celu zrealizowania wymogu rozrzedzenia i stałego utrzymywania liczebności populacji dzików na niskim poziomie (z zachowaniem wymogów bioasekuracji i ograniczeniem szkodliwych migracji gatunku wywoływanych polowaniami zbiorowymi, pędzonymi z naganką i sforą psów), za niezbędne uznaje się systematyczne utrzymywanie w ciągu całego roku, we wszystkich obwodach łowieckich, sieci nęcisk zlokalizowanych przy ambonach, codziennie uzupełnianych małymi ilościami karmy, które będą rotacyjnie wykorzystywane do wykonywania odstrzałów przez myśliwych, a w razie konieczności przez członków doraźnych zespołów zadaniowych (DZZ).

Podczas sesji terenowej, która odbyła się w dniu 2 lutego 2020 r., uczestnicy zwiedzili m. in. sale Technikum Leśnego im. prof. St. Sokołowskiego, które mieści się w historycznym budynku Pałacu w Warcinie. Goście zapoznali się z historią obiektu, w tym z akcentami łowieckimi z czasów Otto von Bismarcka, aż do czasu zakończenia drugiej wojny światowej. Uczniowie Technikum Leśnego w Warcinie z dumą zaprezentowali Ośrodek Rehabilitacji Ptaków Drapieżnych oraz przebywających tam obecnie „pacjentów”, czyli ptaków rannych w wyniku różnych kolizji (komunikacyjnych, zderzeń ze śmigłami elektrowni wiatrowych, zderzeń z liniami energetycznymi). Podczas interesująco przygotowanego objazdu terenowego, pracownicy Nadleśnictwa Warcino: Grzegorz Ławer, zastępca nadleśniczego oraz Grzegorz Nowicki, inżynier nadzoru, z profesjonalizmem i pasją przedstawili oraz uzasadnili stosowane sposoby odnawiania lasu. Ciekawą częścią wykładu w terenie było zwrócenie uwagi na znaczenie systemu korzeniowego sosny oraz jego rozwój w zależności od sposobu odnowienia. Pozytywne zaskoczenie wśród uczestników seminarium wywarł imponująco dobry stan odnowień naturalnych sosny (fot. 1), w tym znikomy procent uszkodzeń spowodowanych przez jelenie w porównaniu z intensywnymi uszkodzeniami odnowień sztucznych. Warto zaznaczyć, że w Nadleśnictwie Warcino średnia intensywność pozyskania jeleni w ostatnim dziesięcioleciu wynosiła rocznie około 20 osobników z powierzchni 1000 hektarów lasu. Oznacza to, że minimalne zagęszczenie może wynosić około 60 jeleni/1000 ha lasu. W trakcie przejazdu na kilku powierzchniach, pokazano świeżo ospałowane „na biało”, wyłożone drzewa zgryzowe. Na jednej z powierzchni z odnowieniem naturalnym sosny, uczestnicy mieli także okazję zobaczyć przechodzącą przez drogę chmarę jeleni byków.

W ośrodku hodowli zwierzyny zarządzanym przez Nadleśnictwo Trzebielino, Konrad Rudziński, zastępca nadleśniczego oraz Wiesław Czubiński, leśniczy ds. łowieckich zaprezentowali zagospodarowanie łowieckie, m. in. grunty rolne przejęte po byłym państwowym gospodarstwie rolnym, w tym poletka łowieckie z żytem ozimym oraz z topinamburem. Żyto, celowo obsiano na początku sierpnia, w wyniku czego już od września stanowiło ono atrakcyjny, zielony żer dla zwierzyny płowej. Z dużym zainteresowaniem uczestnicy seminarium oglądali jedno z poletek zgryzowych, obsadzonych świerkiem i bukiem. „Pastwiskowe formy” rosnących tam świerków i buków (fot. 2) świadczyły o wyjątkowo intensywnej presji jeleniowatych oraz o występującej, ogromnej potrzebie zakładania tam tego typu powierzchni dla jeleni.

Uczestnicy uznali seminarium jako bardzo merytoryczne i zarazem potrzebne w związku z zagrożeniem wirusem ASF, szkodami w uprawach rolnych i leśnych oraz koniecznością dyskusji nad kształtem przyszłej gospodarki łowieckiej w Polsce.


Teksy i zdjęcia: Grzegorz Jaworski